در ابتدا، لازم است تمام پارامترها و ملاحظات اولیه مربوط به پروژه را طبق الزامات سازمان نظام مهندسی مدنظر قرار گیرد. این اقدام شامل مطالعه کامل از خاک و مکان در نظر گرفته شده است.
در مرحله چهارم، درون این گمانه‌ها به وسیله دوغاب سیمان پر می‌شود تا انرژی بین خاک و میلگرد بهتر منتقل شود.
پس از اتمام فرآیند تزریق دوغاب، به‌منظور جلوگیری از فرسایش و حفظ یکپارچگی میخ‌های انتهایی، ضروری است که سطح دیواره با استفاده از یک لایه مش (تشکیل شده از میلگردهای طولی و عرضی) با تکنولوژی شاتکریت (بتن پاشی) پوشانده شود.
مش‌های فلزی باید به اندازه حداقل یک چشمه روی هم همپوشانی شوند.
هنگام نصب این تجهیزات، حداقل یک چشمه همپوشانی لازم است. همچنین برای ایجاد فاصله مش با سطح خاک، از فاصله نگهدار استفاده می‌شود.
عمق گودبرداری در این مرحله تا حدی است که خاک بتواند برای دوره ۲۴ تا ۴۸ ساعت به‌طور پایدار حفظ شود، که این مقدار بسته به نوع خاک و ویژگی‌های مکانیکی، معمولاً حدود ۱ تا ۲ متر است. عرض گودبرداری نیز باید به‌اندازه‌ای باشد که ماشین‌آلات و تجهیزات اجرای نیلینگ به‌راحتی در محل مناسب قرار گرفته و بتوانند عملیات پایدارسازی را به‌خوبی انجام دهند.
روش نیلینگ نسبت به انکراژ محدوده کمتری از خاک را مسلح می‌کند
لطفا رمز عبور یکبار مصرفی که برای شما پیامک شده است را وارد نمایید
ابعاد دقیق قطر و عمق این چاهک‌ها بر اساس ویژگی‌های مکانیکی و فیزیکی خاک تعیین می‌گردد.
در مرحله پایانی، بتن به روش پاششی یا شاتکریت بر روی دیواره خاک اجرا می‌شود. دیوار ایجاد شده، به‌عنوان یک پوشش موقت عمل کرده و در صورت نیاز به نگهداری درازمدت از دیواره گود، باید یک دیوار حائل به‌عنوان سازه‌ای مقاوم، اجرا گردد.
نیلینگ، یک سازه نگهبان موقت است که به وسیله عواملی مانند گذشت زمان، هوازدگی سطح خاک، خوردگی آرماتورها و نفوذ آب‌های سطحی مقاومت خود را از دست می دهد.
جهت انجام سیستم نیلینگ و زهکشی، نکات زیر باید مدنظر قرار گیرد:
روش نیلینگ (میخ‌کوبی) و انکراژ (مهارکوبی) هر دو جزو سازه‌های نگهبان و از روش‌های رایج و مرسوم جهت پایدارسازی گودبرداری به شمار می‌آیند.
بيش از يک دهه تجربه در ارائه نیلینگ چیست خدمات نوين مهندسي ژئوتکنيک و بهسازي خاک همچون: